Historia musztardy zaczyna się w starożytnym Rzymie. Za jej wynalazcę uchodzi znany pisarz i historyk Imperium Rzymskiego, Pliniusz Starszy. Odkrył, że ucierając na gęstą masę ziarna gorczycy z octem, powstaje dodatek, który doskonale komponuje się z mięsami i sałatami oraz dodaje im ostrości. I choć niedługo potem zginął w wyniku erupcji Wezuwiusza, jego kulinarne odkrycie przetrwało, by cieszyć podniebienia kolejnych pokoleń. Trzysta lat później formułę rozwinął niejaki Palladius, który, w ramach eksperymentu, dodał do pierwotnych składników odrobinę oleju i miodu. Jak się później okazało, efekt powszechnie się przyjął.

Musztarda to – w największym skrócie – ziarna gorczycy utarte z octem. Nazwa rośliny wywodzi się od charakterystycznego, gorzkiego smaku, za który odpowiada synapina – związek występujący w ziarnach. Niemal 90% musztard na świecie powstaje z gorczycy białej. Ją też wykorzystuje się do majonezów, sosów, dressingów, czy chociażby, cenionych przez wszystkich Polaków, ogórków kiszonych. Ale jest też odmiana czarna, perska i orientalna, powszechnie zwana sarepską. Ze względu na dużą zawartość aromatów i olejków, te ostatnie wykorzystywane są głównie jako składnik musztard o ostrzejszym smaku.

Wykorzystany produkt: Sos do hamburgerów

Wykorzystany produkt: Sos do kanapek

Wykorzystany produkt: Sos tatarski

Wykorzystany produkt: Musztarda stołowa

Wykorzystany produkt: Musztarda Chrzanowa

Wykorzystany produkt: Musztarda miodowa