W Nowym Jorku istnieje fan club ketchupu. Motto klubowiczów brzmi: „nieważne co jesz, ketchup zawsze pasuje idealnie”.

Fani spotykają się regularnie raz w miesiącu, przyrządzając dla siebie i gości prawdziwą ucztę, składającą się z różnego rodzaju dań i oczywiście olbrzymiej ilości ketchupu. Klubowicze planują też wydanie książek z przepisami dla smakoszy potraw z ketchupem oraz rozszerzenie swojej działalności na inne miasta Stanów Zjednoczonych.

Najpopularniejszy na Filipinach ketchup przygotowuje się z… bananów! Jego recepturę w czasie II wojny światowej opracowała Maria Orosa (1893–1945), filipińska farmaceutka, chemiczka i technolog żywności jednocześnie. Na Filipinach brakowało wówczas pomidorów natomiast bananów było pod dostatkiem.

Ketchup bananowy jest znacznie słodszy od ogólnie znanego ketchupu na bazie pomidorów, a jego naturalny kolor ma brunatny odcień. Jednak dzięki zastosowaniu barwników spożywczych finalny produkt ma barwę prawdziwego ketchupu pomidorowego. Filipińczycy używają ketchupu bananowego praktycznie do wszystkich potraw: jest on szczególnie istotnym dodatkiem do spaghetti, które w filipińskim wydaniu  jest dużo słodsze, niż tradycyjne włoskie.

Zdjęcie: www.thelongestwayhome.com/blog/

Podobno musztarda jest skutecznym afrodyzjakiem, choć próżno szukać tej informacji na etykietach Roleski. Działa relaksująco, zwiększa libido oraz poprawia ukrwienie tego i owego, co odkryli już starożytni Grecy. W starożytnej Grecji musztarda była powszechnie znanym i używanym afrodyzjakiem. Greczynki mieszały pikantny dodatek z nasionem cassio nudicaule, indyjską odmianą pięknych, jadalnych kwiatów.

Chińczycy wierzyli, że pikantne ziarna gorczycy podnoszą temperaturę ciała, co sprzyja zbliżeniom. W średniowieczu, w części zakonów musztarda była zabroniona, gdyż rzekomo odciągała myśli mnichów od modlitwy i medytacji. Fakt, że upodobali sobie w niej kochliwi Francuzi, dopełnia obrazu musztardy jako dodatku, sprzyjającemu Ars Amandi.

I znowu… brak jest twardych dowodów na to, że Musztardy Dijon, czy Francuska pobudzają bardziej, niż pozostałe produkty spod szyldu Roleski, ale z pewnością zachęcają do kulinarnych eksperymentów, a stąd już tylko krok do innych, ekscytujących odkryć.

Obecnie na świecie w ciągu roku spożywa się ponad 340 milionów kilogramów musztardy a jej największymi konsumentami są Francuzi – ponad 1,5 kg przypada na jednego Francuza w skali roku.

Musztarda wykorzystywana jest jako przyprawa do wszelkiego rodzaju dań – doskonale sprawdza się również jako składnik wiążący sosy, nadając im jednolitą teksturę. Stosowana jest też do peklowania mięs, nadając im kruchości oraz wprowadzając delikatne nuty smakowe.

Musztarda wykorzystywana jest do leczenia problemów u osób z brakiem łaknienia. Jej składniki powodują wzrost apetytu, stymulują oraz normalizują łaknienie – zwłaszcza u dzieci w wieku szkolnym.

Musztarda na całym świecie ceniona jest za swój oryginalny i nieporównywalny smak. Bez względu na różnice kulturowe, wyznaniowe i różne gusta kulinarne, ludzie na całym świecie używają jej do sałatek, kanapek, mięs, jako składnik obiadów, śniadań i kolacji. Szacuje się, iż w przeciągu każdych 20 sekund gdzieś na świecie zakupiony zostaje słoiczek musztardy.

W Polsce tradycja majonezu sięga swoimi korzeniami zamierzchłych czasów, kiedy to nasze prababki wytwarzały go według własnych receptur, domowym sposobem ucierając żółtka i dodając odpowiednie przyprawy. Niestety nie wiemy, komu zawdzięczamy sprowadzenie tego przysmaku na teren naszego kraju.

Dziś majonez pojawia się na stole i potrawach statystycznego Polaka średnio 5 razy w tygodniu – jest więc jednym z najpopularniejszych dodatków. Statystyczny Polak najchętniej doprawia nim sałatkę i zjada jako dodatek do gotowanych jaj oraz kanapek z wędliną. Bardzo popularne i modne, szczególnie wśród młodzieży, stało się ostatnio również dodawanie majonezu do frytek, dzięki czemu zyskują one bardziej delikatny smak.

Pierwotnie pomidor był drobny i wyglądał mało apetycznie. Indianie, którzy jako jedni z pierwszych zaczęli stosować to warzywo w kuchni, sporządzali z „Tomali” wyborne sosy, doprawiając je „ahi”, czyli ostrą czerwoną papryczką. Dodawali je także do mięs, aby urozmaić ich smak.

Musztarda ma wiele właściwości leczniczych: działa pobudzająco na apetyt i stymuluje układ krążenia. Zawiera wapń, magnez i witaminę B i ma bardzo mało kalorii i tłuszczu. Skutecznie zwalcza popularną „zgagę”.

Już w V i VI wieku p.n.e. Pitagoras powiedział, że „musztarda wyostrza umysł". W tym czasie często sprzedawało się ją jako afrodyzjak i była składnikiem napojów miłosnych. Może to być powodem tego, iż w późniejszych czasach nieszczęśliwi ludzie mawiali „musztarda powoduje głupotę”, co w rzeczy samej jest nieprawdziwym i wierutnym kłamstwem. W średniowieczu zielarze uważali, że musztarda ma wiele właściwości zdrowotnych.

W dzisiejszych czasach naukowcy udowodnili, że musztarda stymuluje aktywność mózgu i pomaga trawić tłuszcze. Oleje i gorzkie substancje zawarte w musztardzie powodują zwiększenie produkcji kwasów żołądkowych. Spożywanie ziarenek gorczycy może wspomóc układ odpornościowy i zapobiec chorobie. Co więcej, okłady z gorczycy mają właściwości przeciwbólowe, a ich stosowanie działa kojąco na bolące mięśnie i zapobiega bólom reumatycznym.

Głównym składnikiem musztardy jest gorczyca – przyprawowa roślina jednoroczna, należąca do rodziny kapustowatych (Brassicaceae).

Nazwa gorczycy związana jest z jej bardzo charakterystycznym, ostrym i gorzkim smakiem, za który odpowiedzialny jest związek zawarty w nasionach – synapina.