Trudna drogę z Rzymu przez Alpy musztarda przebyła wraz z Rzymianami i dotarła do Europy Północnej. Największym znanym z tamtych czasów „mecenasem” musztardy został Charlemane. W XIII wieku n.e. Francja stała się największym producentem musztardy, a „stolicą musztardy” zostało miasto Dijon. To właśnie w Dijon opracowano specjalną recepturę, w której gorczycę połączono nie z octem, ale z moszczem winnym. Charakterystyczny smak musztardy z Dijon przetrwał niezmieniony do dnia dzisiejszego. W tym właśnie okresie powstały różne nazwy: Francuzi nazwali ją moutarde, Anglicy – mustard, a niemiecka nazwa mostrich była połączeniem słowa mustum i adrens.

Od początku XVII wieku drugą „musztardową potęgą” zostaje Anglia, gdzie nawet William Szekspir zachwycał się smakiem i aromatem tej przyprawy w „Henryku IV”. W tym samym okresie, w związku ze wzrostem popularności musztardy i jej producentów, pojawiły się pierwsze regulacje dotyczące produkcji musztardy.